Bir parantez açalım, işgalci rejim sözde bakanlıklarında ve çalışma ofislerinde işgal edeceği ülke topraklarının haritalarını asıyor. ABD’nin emlakçı ve kumarbaz başkanı da seçilir seçilmez, “İsrail büyük ve güçlü bir devlettir bu yer parçası ona çok küçük gelir” dedi.

Bedir ve Uhud Savaşları’nda meydana gelen hadiseler üzerinden HAMAS’ın mücadele taktiğini anlamaya çalışacağız:

Bu son zamanlarda dünyanın her tarafında olduğu gibi İslam ülkelerinde de Müslüman toplumlar, Müslümanların desteğiyle başa gelen yöneticilerinden Filistin’e un ve su götürün diye bir beklenti içinde olduklarını söylüyorlar. Bunu söylemeye başlayınca, yöneticilere yakın olan medya ve etkin kişilerden çok suçlayıcı sözlü saldırıya uğruyorlar. Bunu yöneticilere yakın duranlar, onları savunmak adına yapıyorlar.

Fakat batıda birçok Prof, akademisyen, öğrenci ve medya mensubu, sistemlerine Filistin’in yanında hayatlarını verdikleri mesleklerini kaybetmeyi göze alarak karşı çıkarken Müslümanlardan susmayı talep etmenin akılla tarifi mümkün değildir. Vicdani ve insani açıdan yapılması gereken budur aslında. Bu konuda konuşan değil susan suçludur. Kafir toplumlar karakolluk ve mahkemelik olmayı insanlık namına yaparken Müslümanlardan yöneticilerine karşı susmayı beklemek en hafif tabirle vicdansızlıktır.

İslam siyeri açısından Filistin mücadelesini anlamaya devam edelim: Peygamberimiz, birçok büyük savaşlara devlet Başkanı ve Başkomutan olarak bizzat katılmıştır. Bedir ve Uhud’da bu savaşlardandır. Bedir’e savaşmak için değil de düşmana gözdağı vermek, Medine İslam devletinin heybetini göstermek, Mekke’de el konulan bağ-bahçe ve mallarını unutmadıklarını göstermek için gidildi. Bunu düşman unsurlar savaşa dönüştürdüler. Şimdi bunun Filistin mücadelesiyle milimi milimine uyduğunu anlamak için çok şey bilmeye gerek olmadığı kanaatindeyim.

Medine’de bazı insanlar “Muhammed yanlış yaptı, koca Mekke Kureyşlilerinin bunu normal karşılamayacaklarını bilmiyor muydu” mealinde itiraz edenler oldu. Bedir’de Yüce Allah rütbeli meleklerle yardım ederek müşriklerin hezimetini gerçekleştirdi. Savaşı adeta meleklerin kazandığını söylercesine “sen atmadın biz attık” buyurdu. Savaş stratejisi açısından bakan bugünkü akademi camiası orada olsalardı, savaşa katılarak cihada mı gideceklerdi yoksa savaşı stratejik açıdan uygun görmeyen Medineliler gibi mi söyleyeceklerdi? Yorumu okuyucuya bırakıyorum.

Uhud savaşında Ayneyn Tepesi’ne yerleştirilen okçular yerinde durdukça savaş Müslümanların lehine, nöbet yerlerini terk ettiklerinde ise savaş müşriklerin lehine sonuçlandı.

Kur’an ve Sünnette hezimet, savaştaki yanlışınız yüzünden oldu. O zaman bizim bunda bir mesuliyetimiz yoktur denilmedi. Bugün tüm hutbelerin başı olan “nefislerimizin şerrinden ve amellerimizin kötülüğünden Allah’a istiaze” edilen bir hutbeyi Peygamberimiz irad etti. Sahabelerle işlerde “istişare” etme ayetleri de bu savaşın akabinde indi.

Bugün işgalci rejim tarihte yemediği tokatı mücahitlerden yiyerek rezil oldu, buna karşın İslam ülkelerinin yöneticileri ise zilleti tercih ettiler. Müslüman toplumlar da iktidara taşıdıkları yöneticilerinden ümit ettiklerini seslendirmek istiyorlar. Yani, “siz savaşamıyorsanız bari oradaki kardeşlerimize un ve su götürün” diye yürüyüşler yapıyorlar. Ne yani bunu da mı söylemesinler? Bu kadarını dahi uygun görmeyen insan kendini hangi pozisyona koyuyor ben anlamada çok zorlanıyorum.

Bu konuda konuşanı düşman, susanı dost kabul etmek basiret körelmesinden öte bir şey galiba. Allah bizi affeylesin. Nasıl bu hale geldik anlamada çok zorlanıyorum.

Faiz sistemin kontrolünde, zinahaneler sistemin emriyle işlenmekte olup sokaklar çıplaklıktan geçilemiyor, eğitim sistemi dinsizlik üzere kurulu ve kanunlar tamamen Allah’a isyan üzere olan bir toplumdan Filistin için yeterli tepkiyi beklemek de galiba bizim hatamız!

Beyler bu duvar yıkılacak, bari gölgesine sığınmayınız!

https://dogruhaber.com.tr/yikilacak-duvarin-altinda-oturmak