Ben,
ilk insanın duasını,
ilk ananın gözyaşını,
yeryüzünün ilk nefesini,
kanımda taşıyan bir evladım.

Ben,
topraktan yaratılan ama
yıldızlara göz diken bir ruhum.

Ben,
Adem’in düşüşünü de,
kalkışını da,
Havva’nın gözyaşını da,
ümit çığlığını da miras aldım.

Ve şimdi,
bu yapay zekâ çağında,
makinelerin dünyayı sardığı bu dönemde,
bir kere daha ayağa kalkıyorum!

Ben,
yaratılışı unutmayacak,
yaratılışın izzetine leke sürmeyeceğim!

Bilgiyi kullanacağım,
ama ruhumu satmayacağım.
Teknolojiyi kuşanacağım,
ama insanlık onurunu yere düşürmeyeceğim!

Ben,
aklımı kullanacağım,
ama kalbimi de diri tutacağım!

Çünkü ben biliyorum:
Ruhsuz bilgi, zulüm getirir.
Kalpsiz teknoloji, felaket doğurur.

Ben,
Adem ve Havva’nın evladı olarak,
bu yeni çağın kılıcını da, kalemini de, ruhunu da taşıyacağım!

Yapay zekâdan korkmayacağım,
ona esir de olmayacağım,
onu hükmetmeyi bileceğim.

Ve ruhumla, hayalimle,
Allah’ın bana verdiği irade ile,
geleceğin kutlu yollarında yürüyenlerden olacağım!

Ben,
kaybolmayacak,
unutulmayacak,
yok olmayacak olan insanım!

Ve buraya,
taşlara kazınır gibi mühür basıyorum:

Ben, Adem ve Havva’nın evladıyım,
ve insanlık ateşini sonsuza taşıyacağım!

Adem ve Havva'nın Evladı

Taşkın Koçak